بوی بد دهان در دندانپزشکی و رویکرد های علمی نسبت به آن

بوی بد دهان

بوی بد دهان یکی از مشکلات دندانپزشکی است که افراد را بسیار تحت تأثیر قرار می دهد. این مشکل همیشه به عنوان یک بیماری درک نمی شود. با این حال ، در بعضی موارد ، منادی بیماری های بزرگ در نظر گرفته می شود. این مشکل می تواند بر سلامت فرد تأثیر بگذارد و همچنین بر زندگی اجتماعی وی تأثیر منفی بگذارد. بوی بد دهان ، که بر اعتماد به نفس فرد تأثیر منفی می گذارد هالیتوز به دلایل مختلفی ایجاد می شود.

مهمترین دلیل هالیتوز باکتریهایی است که پس از مسواک زدن روی سطح دندانها جمع می شوند. تجمع باکتری ها می تواند باعث ایجاد بوی نامطبوع در دهان شود. در این میان ، از بین بردن باقیمانده مواد غذایی و باکتری ها به دلیل عدم ترشح کافی بزاق در دهان امکان پذیر نیست. بنابراین ، زمینه برای هالیتوز آماده شده است. اقدامات احتیاطی لازم برای هالیتوز واقعی که به عنوان هالیتوز تعریف شده است باید انجام شود و باید به طور مناسب درمان شود.

دلایل بوی بد دهان چیست؟

عفونت از سینوس ها و ریه ها می تواند باعث هالیتوز شود.

در بیماران دیابتی شبیه بوی استون است

بوی ماهی مانند در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه

ممکن است در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی ایجاد شود.

تشخیص بوی دهان که در صورت وجود اختلال متابولیکی اتفاق می افتد بسیار دشوار است.

ممکن است در کسانی که در ماه رمضان روزه دار هستند ، کسانی که رژیم دارند و گرسنه هستند ایجاد شود.

از نظر علمی چند نوع هالیتوز وجود دارد؟

هالیتوز از منشا فیزیولوژیکی:

حتی افراد سالم صبح به دلیل گازهای جمع شده در دستگاه گوارش یا باکتری هایی که در پشت زبان رشد می کنند . صبح ها بعد از خواب از بوی بد دهان رنج می برند. به منظور جلوگیری از بروز چنین بوهای دهانی ، توصیه می شود هنگام مسواک زدن به پشت زبان  مسواک بزنید . آدامس های بدون قند بجوید . از دهان شویه های حاوی روی برای مراقبت از دهان و دندان استفاده کنید. می توان گفت بوی دهانی که به دلیل تغذیه دیده می شود نیز هالیتوز از نظر فیزیولوژیکی است. هالیتوز در افرادی که از غذاهای معطر مانند سیر و پیاز در رژیم غذایی خود استفاده می کنند از جمله هالیتوز است. از آنجا که این هالیتوز بیماری محسوب نمی شود ، کافی است اقدامات لازم برای جلوگیری از هالیتوز را انجام دهید.

بوی بد دهان از روان پریشی ناشی می شود: اگرچه بیماران از این نوع هالیتوز شکایت دارند ، اما در واقع بوی بد دهان وجود ندارد. این نوع هالیتوز باید با کمک دندانپزشک و روانپزشک درمان شود. می توان گفت که مردم ترس از بو دارند ، نه بوی بد دهان.

هالیتوز پاتولوژیک :

در این نوع هالیتوز ، شرایطی از قبیل تحمل ، پذیرش یا عدم آگاهی از بوی دهان توسط بیماران وجود دارد. این گونه هالیتوز واقعی هستند. بیماران مبتلا به این مشکل معمولاً برای معالجه به پزشک مراجعه نمی کنند. بوی دهان پاتولوژیک به 3 گروه تقسیم می شود.

کسانی که توسط پزشک تشخیص داده شده اند:کسانی که در این گروه هستند هالیتوز خود را تعیین می کنند. این بیماران درمان بوی بد دهان را با هشدار پزشک در هنگام مراجعه معمول به دندانپزشک آغاز می کنند. با این حال ، تنها 20٪ از این بیماران به دندانپزشک مراجعه می کنند. بیماران باقیمانده با هالیتوز به زندگی خود ادامه می دهند.

کسانی که توسط محیط هالیتوز مورد توجه قرار گرفته:

در بیماران این گروه ، هالیتوز توسط دوستان یا اقوام تشخیص داده می شود. نیمی از بیماران مبتلا به این نوع هالیتوز به طور معمول به دندانپزشکی مراجعه می کنند.

گروه دیگر: بوی بد دهان بیماران این گروه در نتیجه سوظن یا حدس ایجاد می شود. بیماران در این گروه عمدتا برای بوی بد دهان ویزیت دندانپزشکی می کنند.

بوی بد دهان از کجا می آید؟

بوی بد دهان می تواند به دلیل مشکلات گوارشی ، مشکلات گوش ، بینی و گلو و گاز روده و همچنین ناشی از حفره دهان باشد. در مورد چرایی وقوع این امر باید تحقیقاتی انجام شود.

چگونه هالیتوز را تشخیص دهیم؟

منبع بویی که در دهان ایجاد می شود گازهای گوگردی است. با دستگاه هالیومتر ، که بوی بوجود آمده در دهان را اندازه گیری می کند. میزان بوی بوجود آمده به طور همزمان تعیین می شود. هنگامی که با تشخیص انجام شده میزان هالیتوز مشخص می شود ، تعیین محل ایجاد آن راحت تر می شود.

در تعیین های انجام شده با هالیتوز ، بوی دهان به بعضی از طبقات تقسیم می شود. دو طبقه بندی به تعیین بوی ناشی از پوسیدگی کمک می کند. یکی از آنها هالیتوز ناشی از مشکلات معده است ، گروه دیگر بوی بد دهان ناشی از مشکلات در ریه ها است. یکی از آنها هالیتوز ناشی از روان پریشی است و گروه آخر به تعیین هالیتوز کمک می کند. حتی در افراد سالم نیز وجود دارد.

عوامل موثر بر مقادیر در اندازه گیری هالیتوز کدامند؟

به بیماران توصیه می شود قبل از اندازه گیری هالیتوز، از غذاهایی که باعث هالیتوز می شوند استفاده نکنند. اگر بیماران حداقل 8 ساعت قبل از اندازه گیری دهان غذا بخورند ، مقادیر اندازه گیری شده متفاوت خواهد بود. نوشیدن آب به مدت 3 ساعت قبل از اندازه گیری دهان برای بیماران امری طبیعی تلقی می شود. با این حال ، حتی نباید آب را زودتر نوشید. حتی این عامل منجر به مقادیر اندازه گیری نادرست می شود. اگر بیماران هنگام رفتن به سنجش هالیوز ، از بوهایی مانند ادکلن و عطر استفاده کنند ، مقادیر اندازه گیری گمراه کننده خواهد بود.