فرسایش عبارت است از از دست دادن غیرقابل برگشت مواد بر روی سطوح دندان در اثر حوادث شیمیایی. قرار گرفتن مداوم دندان در معرض مواد اسیدی که باعث تغییر PH محیط دهان می شود می تواند منجر به فرسایش شود. در فرسایش، سطح دندان کدر می شود، در برخی نواحی بی نظمی دیده می شود و در موارد پیشرفته تر، بی نظمی ها عمیق تر شده و زرد مایل به قهوه ای به نظر می رسند. ماده اسیدی به دو صورت داخلی یا خارجی وارد محیط دهان می شود. فرسایش ناشی از محیط داخلی زمانی رخ می دهد که اسید معده به طور مداوم وارد دهان شود. این وضعیت می تواند در نتیجه اختلالات خوردن، اختلالات معده، استفراغ مداوم رخ دهد. از آنجایی که مایع معده اسیدیته بالایی دارد، ورود مداوم آن به دهان باعث ایجاد تغییراتی در سطوح پشتی دندان ها می شود.
بیایید به فرسایش بیرونی ناشی از عادت هایمان برسیم. علت فرسایش اگزوژن معمولاً وجود غذاهای اسیدی در رژیم غذایی ما است. نوشیدن زیاد نوشیدنی‌های اسیدی (کولا، انگور فرنگی، نوشابه و غیره)، خوردن و مکیدن لیمو، مصرف زیاد ترشی‌ها و حتی نوشیدن آب میوه‌های اسیدی مانند پرتقال و گریپ فروت در برنامه صبحانه‌مان که باعث ایجاد احساس می‌شود. بهتر و سالم تر، می تواند باعث ایجاد تغییراتی در دندان های ما شود.
البته این بدان معنا نیست که از خوردن غذاهای سالم و نوشیدنی های سالم دست برداریم. هنگام مصرف غذاهای اسیدی باید کنترل بیشتری داشته باشیم. باید زمان مواجهه دندان ها را کاهش دهیم. خطر فرسایش در افرادی که مدت زیادی طول می کشد تا نوشیدنی را با جرعه جرعه تمام کنند، در مقایسه با افرادی که نوشیدنی را در زمان کوتاهی تمام می کنند، بیشتر است. اگر نوشیدنی‌های اسیدی را به آرامی می‌نوشیم، اگر آنها را با نگه داشتن آنها در دهان می‌بلعیم، غذاها بیشتر به دندان‌هایمان برخورد می‌کنند، نوشیدنی‌ها را باید در مدت زمان کوتاه‌تری بنوشیم و می‌توان از نی برای کاهش تماس استفاده کرد. بعد از غذاهای اسیدی می توانیم غذاهایی مانند شیر و پنیر بخوریم که می تواند آنها را خنثی کند. علاوه بر این، نوشیدن آب یا شستشوی دهان با آب بعد از غذاها و نوشیدنی های اسیدی به کاهش اثرات پاکسازی اسید باقی مانده در دهان کمک می کند.
نویسنده: فاطما ییگیت