بیماری کرونا که از 31 دسامبر 2019 در ووهان چین آغاز شد، به یک پدیده جهانی تبدیل شده است و تنها در چند ماه میلیون ها نفر را مبتلا کرده است. این اپیدمی تا حد زیادی بر تمام حوزه های زندگی، به ویژه دسترسی به خدمات بهداشتی تاثیر گذاشته است.
از زمان شروع ویروس کرونا، دندانپزشکان وظیفه ارائه خدمات درمانی اورژانسی و تهدید کننده زندگی را بر عهده داشتند. معاینات منظم و درمان های زیبایی دندان با اعلامیه وزارت بهداشت برای دندانپزشکان محدود شد. همزمان در بیانیه ای که انجمن دندانپزشکی ترکیه برای ما ارسال کرده است، ارزیابی آخرین سفرهای خارج از کشور بیمار، اندازه گیری دمای بدون تماس قبل از درمان، تاکید بیشتر بر ضدعفونی و بهداشت، استفاده مناسب از تجهیزات حفاظتی، استریلیزاسیون اتوکلاو بعد از هر بیمار. , rubberdam (محافظ بزاق لاستیکی) محدودیت های زیادی بر روی روش های درمانی اعمال شد، مانند استفاده از دهانشویه با پراکسید هیدروژن 1% قبل از عمل، افزایش دفعات ضد عفونی، و استفاده از یک دستگاه تخلیه کننده حجم بالا برای آئروسل- ایجاد درمان های دندانپزشکی دلیل همه این اقدامات احتیاطی این بود که مسیر اصلی انتقال ویروس کووید-19 از طریق ذرات معلق در هوا آلوده بود و درمان‌های دندانپزشکی به ویژه این خطر را افزایش می‌داد. بنابراین، متخصصان مراقبت های بهداشتی، به ویژه دندانپزشکان، در معرض خطر بالای عفونت ناشی از تماس نزدیک با بیماران هستند.
مشکلات سلامتی به تعویق افتاده است
اگرچه اثرات همه‌گیری کووید-19 بر سلامت جسمانی غیرقابل انکار است، اما واضح است که هنوز اثرات مخرب‌تر و مداوم بر سلامت روانی دارد. بر اساس نظرسنجی انجام شده در ترکیه، اکثر مردم نگران همه‌گیری ویروس کرونا هستند و ترجیح می‌دهند مشکلات سلامتی خود را در صورت عدم فوریت به تعویق بیندازند. در اغلب بیماران برخی عوارض روانی مانند بروز احساساتی مانند درماندگی، غمگینی، بی قراری و عصبانیت، حساسیت عاطفی، اختلال در خواب یا الگوی غذا خوردن، افزایش مصرف الکل و دخانیات رخ می دهد. و همه اینها باعث کاهش اعتماد بیماران به درمان و همکاری بیمار در هر درمان بهداشتی می شود. به طور خاص، موقعیت‌هایی که باعث ترس در سطح اجتماعی می‌شوند، مانند اپیدمی‌ها، ممکن است خطر شروع دوره‌های اختلال افسردگی و اختلال دوقطبی (خلق افسرده یا شیدایی/هیپومانیا) را به همراه داشته باشند. اما اثرات روانی اپیدمی تنها به بیماران محدود نمی شود. مطالعات کنونی نشان می دهد که نگرانی و ترس از عفونت نیز در بین دندانپزشکان وجود دارد.